Mijn eerste echte voetbal blessure

Het moest er toch eens van komen, die eerste voetbal blessure.
Al drie jaar speel ik voetbal, mét wedstrijdjes. Ik ga geen enkel duel uit de weg. En tot nog toe had ik nooit blessures.
Af en toe mis ik wel een training, of zelfs een wedstrijd. Maar dat is altijd door ziekte (of een feestje – niet doorvertellen, hé 🙂 )
Maar vandaag was ik wel aanwezig bij de wedstrijd, maar kon ik zelf niet meespelen. Balen!!

Wat voorafging

Op de training van maandag had ik al een trap gekregen op mijn rechtervoet. Het deed wat pijn, maar ik kon wel verder doen. De dag erop deed mijn voet meer pijn. Maar ik kon de pijn wel verbijten, en gewoon mijn ding doen.

Het ging elke dag beter, en vrijdag kon ik gewoon weer mee trainen.

Maar tijdens de training is dezelfde voet opnieuw geraakt. Het deed eerst wel pijn, maar voor de rest van de training had ik er eigenlijk geen last meer van.

Tot deze morgen.

Bij de dokter

Papa maakt mij wakker om naar de wedstrijd te gaan. Ik draai me nog eens om.

Dat doet pijn!
Mijn rechter enkel zit dik, en ik kan bijna niet op mijn voet staan.

Dan maar naar de dokter.
Om te weten wat er precies scheelt moet hij mijn voet onderzoeken. Een beetje duwen hier, een beetje draaien daar…. Niet leuk!

Diagnose: middelste van de ligamenten is verrokken. Of gescheurd. Als we morgen of overmorgen een bloeduitstorting zien, dan is ze gescheurd.

Dat kan alleen genezen door veel te rusten.

Veel rusten. Ikke?
Papa zucht en draait met zijn ogen.

Dat betekent dus ook een paar weken geen voetbal, geen turnen op school, niet fietsen, geen karate.
Pfff… saaie boel.

En meteen moet ik ook onze laatste wedstrijden van het seizoen missen. En minstens één tornooi.

De wedstrijd

Pijn of geen pijn, ik wil naar de wedstrijd! Meespelen kan niet, maar supporteren natuurlijk wel.

We spelen vandaag tegen SK Vinderhoute.
De heenwedstrijd hadden we verloren met zware 22-3 cijfers. In een modderpoel.

Maar vandaag laten we ons niet zo makkelijk doen. Na het eerste kwartier is het 1-1. Het gaat mooi gelijk op.

Maar halfweg de wedstrijd staat het plots 1-4.  En na 45 minuten al 4-8. We zijn nochtans de betere ploeg. Maar we laten het afweten bij de laatste pass, of bij de afwerking.

In het laatste kwartier komen we nog terug. Het wordt 6-8.

Revalidatie

Als we thuiskomen doe ik wat de dokter heeft gevraagd: rusten.

Saaaaaaai!!!